Kilka słów o orientacji przestrzennej

Rozumienie stosunków przestrzennych zachodzących pomiędzy przedmiotami i osobami jest niezbędne by poznać i zrozumieć środowisko, które nas otacza. Jest wieloetapowym procesem, przez który przechodzi każde dziecko. Organizowanie dziecku czynności i stawianie go w sytuacjach, które wymagają znajomości pojęć przestrzennych ułatwi mu rozwój orientacji przestrzennej. W trakcie przeprowadzania ćwiczeń orientacji w przestrzeni warto wykorzystywać przedmioty z najbliższego otoczenia, których my i dziecko używamy na co dzień. Należy bazować na zmyśle wzroku, słuchu oraz na koordynacji wzrokowo – ruchowej.

Ćwiczenia rozwijające orientację przestrzenną powinny znajdować odbicie w codziennych czynnościach, zabawach i podczas pracy terapeutycznej. Niezbędna jest baza w postaci stymulacji:

• percepcji wzrokowej,
• percepcji słuchowej,
• koordynacji ruchowo - wzrokowej,
• motoryki dużej,
• motoryki małej.

SCHEMAT WŁASNEGO CIAŁA

Pierwszym etapem poznania czym jest orientacja w przestrzeni jest uświadomienie dziecku schematu własnego ciała – zrozumienie i poznanie jego schematu. To warunek konieczny, dzięki spełnieniu którego dziecko zrozumie i będzie w stanie zrealizować zadania związane z własnym miejscem w przestrzeni, poruszaniem się i określaniem położenia przedmiotów względem siebie.

Ćwiczenia rozwijające schemat własnego ciała mają na celu:

• kształtowanie świadomości własnego ciała,
• rozwijanie poczucia bezpieczeństwa i pewności siebie,
• autoorientację i samokontrolę,
• rozumienie relacji ja - przedmiot,
• wdrożenie do rozumienia stosunków przestrzennych.