
Kilka słów o orientacji przestrzennej
14. Kilka słów o orientacji przestrzennej
Rozumienie stosunków przestrzennych zachodzących pomiędzy przedmiotami i osobami jest niezbędne by poznać i zrozumieć środowisko, które nas otacza. Jest wieloetapowym procesem, przez który przechodzi każde dziecko. Organizowanie dziecku czynności i stawianie go w sytuacjach, które wymagają znajomości pojęć przestrzennych ułatwi mu rozwój orientacji przestrzennej. W trakcie przeprowadzania ćwiczeń orientacji w przestrzeni warto wykorzystywać przedmioty z najbliższego otoczenia, których my i dziecko używamy na co dzień. Należy bazować na zmyśle wzroku, słuchu oraz na koordynacji wzrokowo – ruchowej.
Ćwiczenia rozwijające orientację przestrzenną powinny znajdować odbicie w codziennych czynnościach, zabawach i podczas pracy terapeutycznej. Niezbędna jest baza w postaci stymulacji:
- percepcji wzrokowej,
- percepcji słuchowej,
- koordynacji ruchowo - wzrokowej,
- motoryki dużej,
- motoryki małej.
SCHEMAT WŁASNEGO CIAŁA
Pierwszym etapem poznania czym jest orientacja w przestrzeni jest uświadomienie dziecku schematu własnego ciała – zrozumienie i poznanie jego schematu. To warunek konieczny, dzięki spełnieniu którego dziecko zrozumie i będzie w stanie zrealizować zadania związane z własnym miejscem w przestrzeni, poruszaniem się i określaniem położenia przedmiotów względem siebie.
Ćwiczenia rozwijające schemat własnego ciała mają na celu:
- kształtowanie świadomości własnego ciała,
- rozwijanie poczucia bezpieczeństwa i pewności siebie,
- autoorientację i samokontrolę,
- rozumienie relacji ja - przedmiot,
- wdrożenie do rozumienia stosunków przestrzennych.